وقت نمازهاي يوميه

براي نمازهاي يوميه سه وقت است: 1- وقت مخصوص 2 - وقت مشترک 3- وقت فضيلت.
براي آشنايي با اوقات نماز شناخت اين زمان ها لازم است:
فجر دوم: نزديک اذان صبح، از طرف مشرق، سفيده اي رو به بالا حرکت مي کند که آن را فجر اول گويند. هنگامي که آن سفيده پهن شد فجر دوم و ابتداي وقت نماز صبح است.
ظهر: اگر چوب يا چيزي مانند آن را عمود بر زمين قرار دهيم، وقتي که سايه آن به کمترين مقدار رسيد و رو به افزايش گذاشت «ظهر شرعي» و ابتداي وقت نماز ظهر است.
مغرب: مغرب موقعي است که سرخي طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پيدا مي شود از بين رود.
نيمه شب: اگر فاصله بين غروب آفتاب و اذان صبح را دو نيم کنيم، وسط آن «نيمه شب» و آخر وقت نماز عشاء است.
وقت نماز صبح:
از اذان صبح (طلوع فجر دوم) تا طلوع آفتاب، وقت مخصوص نماز صبح است و چون نماز ديگري در اين وقت واجب  نيست وقت مشترکي ندارد.
وقت مخصوص و مشترک نماز ظهر و عصر:

• از اذان ظهر تا مغرب وقت خواندن نماز ظهر و عصر است که از اول آن به مقدار خواندن نماز ظهر وقت مخصوص نماز ظهر است و اگر نماز عصر در اين وقت خوانده شود باطل است و در آخر وقت به مقدار خواندن نماز عصر به مغرب مانده وقت مخصوص نماز عصر است و فاصله بين اين دو زمان، وقت مشترک بين ظهر و عصر است که هر دو نماز را مي توان خواند ولي نماز ظهر بايد قبل از نماز عصر خوانده شود.
• اگر کسي تا وقت مخصوص عصر، نماز ظهر را نخوانده باشد، نماز ظهر او قضا شده و بايد نماز عصر را بخواند.

وقت مخصوص و مشترک نماز مغرب و عشاء:
از اذان مغرب تا نصف شب وقت خواندن نماز مغرب و عشاء است که از اول آن به مقدار خواندن يک نماز سه رکعتي وقت مخصوص نماز مغرب است و در آخر وقت به مقدار خواندن نماز عشاء وقت مخصوص عشاء است و فاصله اين زمان، وقت مشترک بين مغرب و عشاء است که هر دو نماز را مي توان خواند ولي نماز عشاء بايد پس از نماز مغرب خوانده شود.